hûbb...
Süheylâ...
İçim üşüyor.
Şu kuşları seyrettiğin yer,
şimdi âmâk-ı geçmişin dalgalı bir denizi..
Sen gelsen Süheyla ..
Dinse, bütün yağmurlar,
Bir sabâ rüzgârı esse,
Alıp götürse ..
Nereye Süheylâ, nereye?.
Bak; duyan yok, gören yok.
Laleleri gönlümdeki sokağa sen ektin,
Hunharca çekip gitme, cân acır, cân divâne ..
Bu kalabalık, her yere gidip hiçbir yere yetişemeyen insanlar...
Boğuluyorum Süheylâ, anlasan..
Sen, bir sabâ rüzgârı Süheylâ..
Sen, kısa sürüp bir ömür yaşatan o serin rüzgâr ..
İçimde yanardağlar var Süheylâ
Çiçeklerini bırakma.
Kor ateşler, çiçeklerini sulayamaz Süheylâ...
•İslam Kalesine Fedai Neokorteks
·
2 plus 1
·52 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.