"Evimizdeyim. Sayısız günlerimizin geçtiği odalardan geçtim biraz önce. Mutfaktaki sandalyeme oturdum ve her sabah kahve yaptığın köşeyi izledim. Hiçbir şey değişmemişti. Her şey yerli yerindeydi.
Sen hariç... Sen yoktun Anıl. Hayat devam ediyordu. İçinde sen olmadan... Herkes var, sen yoksun.
Özür dilerim... Özür dilerim...
Sırf sayende kendimi bile seviyorken sensiz bunu nasıl başaracağım Anıl?
Hayallerle başladığımız üniversitenin sonunu sensiz nasıl getireceğim?
Seni seviyorum... Ve seni sevdiğim kadar kendimden nefret ediyorum artık. Özür dilerim ama söz... söz mutlu olacağım. Mutlu olmak için yapmam gereken ilk şeyi de biliyorum. Birazdan yanında olacağım sevgilim."
Sayfa 33 - Umut ÖzayKitabı okudu
··
6 plus 1
·54 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.