Yürümek içimizdeki bu isyankar, kadim yönü uyandırarak son bulur; arzularımız kibarlıktan uzaklaşıp tavizsizleşir, dürtülerimiz ilham
bulur. Çünkü yürümek bizi alıp yaşamın düşey eksenine koyar;arzularımız ve dürtülerimiz ayaklarımızın hemen altındaki sele kapılıp gider.