Öznur Unat'ın Palaçinka kitabını bitirdim. Kitaba adını veren Palaçinka biraz klişe ile başlıyor açıkçası. Meyhane ya da alkollü restoran ortamı yazarların ilk uğrak yeri oluyor metinlerde. Öyküde yeme-içme ile ilgili ifadeler değerli. Kadın öykücünün kitabı olunca işin mutfağından konuşabiliyor. En sevdiğim hatta tam anlamıyla bu olmuş dediğim Ay Tutulması öyküsü oldu. Uzun bir öykü olan bu öykünün büyüleyici bir havası var. Hem kadın sorununu irdeleyip hem de halk anlatısı üslubu bozulmadan kotarılmış. Erkek karakterleri yazmada başarılı buldum Unat'ı. Ancak uzun öykülerde romana yakın bir şekilde karakteri detaylı anlatıyor. Romandan beklediğimizi burada beklemediğimiz için de eldeki fazla bilgiler neden verildi anlayamıyoruz. Yine yemek ifadeleriyle gidersek bu öykülerin fazlalıkları alınmalıydı. Son öykü olan Floyen Tepesi hem uzunluğu hem fazla mektuplarla kurgulanmasıyla tartışmaya açık kalmış. Alıntılanacak söz yazmıyor Unat. Bu açıdan dili yormuyor. Cümleler ağzımızda gezmiyor. Ancak ödül kararı biraz fazla mı olmuş emin olamadım.

PalaçinkaÖznur Unat · Vacilando Yayınlar · 202243 okunma

·

119 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sercan B.