TOPLUM YAZILARI SERİSİ-14
Günaydın yüreği insan sevgisiyle dolu olanlara, ekmeğinin peşinde koşanlara, alın teri dökerek göğe bakanlara günaydın. Bugün Ramazan ayının ilk sahuruna uyandık. İçimizde buruk bir sevinç var bu Ramazan'da. Çünkü İslam ümmetinin yetimleri yine bir yerlerde öldürülüp, soykırıma maruz kalıyor. Ve ne yazık ki yine görmeyenler İslam ümmetinin kendileri. İşte bugünkü yazımızda ufak ufak dokunuşlar yapıp yazımı tamamlayacağım. Evet, yazımıza geçelim mi ne dersiniz? Bugünkü yazımızın konusu bir deyim olsun. Deyimiz: "Dünyanın çivisi çıkmış".
Deyimin anlamı: "İnsanların keşmekeşlik içinde olduğunu, saygısızlık, umursamazlık, yardıma koşmayan, nemelazımcılık ve ahlakın göğe yükseldiğini gören kişilerin söylediği söz." Sözün teorik olarak tanımı bu olup, günümüzde hemen her yerde kullandığımız bir söz dizimi. Üzülerek söylüyorum ki bunu sıklıkla kullanıyoruz toplum olarak. Çünkü o kadar çürümüşlük almış başını gidiyor ki her yerde bir işgüzarlık bir sorun baş gösteriyor. İş bilmeyenlerin iş sahibi olduğu, iş bilenlerin de işsiz olduğu bir topluma dönüştük farkında mısınız? İnsanların umudunu birilerinin tekerine bağladığı ve birbirini boğazlamak için fırsat kolladığı bir virajın son noktasındayız ne yazık ki. Virajdan düştük düşeceğiz. Aman ha sıkı tutun kendinizi bu tekeri patlamış dünya sizi de altına alıp ezmesin.
Şimdi diyeceksiniz yahu hepimiz biliyoruz bu konuyu niye bu kadar ısrarla üstünde duruyorsunuz veya ne gerek buna? Der gibisiniz. Sesinizi duyuyorum ve size diyorum ki ben sizin içinizdeki sessizliğin sesi olacağım bu yazılarda. Onun için yazdıkça durup okuyacaksınız bu yazıları. Çünkü sizi size anlatacağım. Hiç lafı uzatmadan direk şunu diyeyim; Dünyanın çivisi mi vısı çıkmamış efendiler. Dünya tüm kusursuzluğuyla dönüp duruyor ve kendisine verilen tüm görevleri kusursuz bir şekilde yerine getiriyor. Bu sözün yerine bence şu olmalıydı: "İnsanın çivisi çıkmış." Evet, evet insanın çivisi çıkmış. Hastanede hasta olmayan hastalarla dolu çünkü doktor hasta. Hasta olan bir doktor herkesi hasta ilan eder. Okuldaki tüm öğrencileri başarısız bulan öğretmen varmış, vay be ne güzel dünya. Bir okulun hepsi başarısız ise bence öğretmenler dönüp bir kendini dürtmeli. Ben ne yapıyorum burada diye. Çünkü başarısızlık tek taraflı değildir, bunu asla unutmayalım. Nasıl başarı anında hepimiz hemen koşup boy boy fotoğraf çekip, WhatsApp durumlarına atıyorsak hadi başarısız çocuklarla da fotoğraf çekip kendimizi bir özeleştiri yapalım ne dersiniz? Tarlayı sürmeye gitmeyen bir çiftçiden iyi mahsul beklenilmez bunu bilmeniz lazım. İşte burada bu söz devreye giriyor. İnsanın çivisi çıkmış. Çivisi çıkan insandan her şey beklenir. Çünkü her şeye eğilir. Denge kaybı olduğu için herkese şirin görünme çabasına düşer. Hastanede iş yapmayan doktor olur ama alkış almak için yalakalık yapar. Çürük meyve satar ama kendini acındırır. Okulda yoklara oynar ama her şeyi yapmış gibi konuşur bu âlemde. Sahi bu çürümüşlüğün sonu var mı? Çivisi çıkan bu insanlık nereye kadar gidecek bilen var mı? Veya dünyayı ne zaman rahat bırakmayı düşünüyorsunuz peki sevgili insanoğlu? Bu sorulara cevap verecek olan varsa lütfen önce kendine versin.
Sonuç olarak şunu diyip konuyu bağlayalım: İnsan, bir toplumu inşa etmek istiyorsa kendinden yola çıkmalı. Önümüz Ramazan ayı, komşumuzun kazına değil muhabbetine göz dikelim, fakiri anlamak adına midemizi boş bırakıp akşamında Firavun sofrası kurmayalım, para kazanma hırsı yüzünden birbirimizi boğazlamayı bırakıp sevgi ile birbirimize sarılalım. Ve en önemlisi dünyanın çivisi ile uğraşmak yerine kendi çivimizi bir kontrol edelim ne dersiniz? Hepinize yüreğiniz gibi bir Ramazan ayı diliyorum. Güneş evinizde, merhamet yüreğinizde eksik olmasın. Gülüşünüze emanet olun...
·
116 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.