Kapitalist ekonomi hayatta kalmayı mutlaklaştırır. Meselesi iyi yaşamak değildir. Daha çok sermayenin daha çok hayat doğuracağı, yaşama yeteneğini artıracağı yanılsamasından beslenir.
Nietzsche yaşasaydı, hiperaktif insandan nefret ederdi. Çünkü ona göre “sükunet”i koruyan “güçlü ruh”tur, “yavaş devinir” ve “fazlasıyla canlı her şeye karşı bir isteksizlik duyar.
“Sosyal ağlardaki “arkadaşlar”ın başlıca işlevi, bir meta gibi sergilenen Ego’ya tüketici olarak dikkatlerini yönelterek, kişinin narsistik Ben duygusunu artırmaktır.”