“iyi misin?” Düşman. Düşman. Düşman.
Gözlerim yanmaya başladı. Çenem seğirirken, “O tankları
benim askerlerimin üzerine gönderdin demin,” dedim zorlukla.
inkâr etmesini bekledim. “Evet,” diye onayladı ama beni.
“Senden nefret ediyorum.”
Gözlerim gözlerine kurşunlar sıkarken, “Olması gereken bu,”
dedi sakin sesle. “UMARIM ÖLÜRSÜN,” dedim dişlerimin arasında. “UMARIM ÖLMEZSİN” dedi benim aksime. Hâlâ sakinliğini itinayla koruyordu. “Senden,” dedim nefes nefese. “SENDEN GERÇEKTEN NEFRET EDİYORUM. O emirleri verdin ya... Sıfırsın artık gözümde. Sıfır.”
Düşman.
Altın hareleri kahverengi gözlerime dokunurken, “Olması gereken bu,” dedi tekrar. “Sıfır. Ne eksik ne de fazla.”
"KEŞKE HAYATIMI KURTARMASAYDIN... O ZAMAN SENİ ÖLDÜREBİLİRDİM BELKİ.”
Sayfa 95 - Hilal- HarisKitabı okudu
·
48 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.