Nihayet 1 Eylül sabahı ordumuz tepelerden aşağıya doğru bir sel gibi akarak İzmir'e girdi. Bizi kolayca parçalayıp esaret altına alabileceklerini sananlar çok yanılmışlardı. Her şeyi yoktan var etmiş, tüm gücümüzle karşı koymuştu esirliği ve şimdi dağlar, taşlar, tepeler, ağaçlar kuşlar hep birazdan tek bir şey söylüyorlardı...
"İzmir'in dağlarında çiçekler açar
Altın Güneş orada sırmalar saçar
Bozulmuş düşmanlar yel gibi kaçar
Yaşa Mustafa Kemal paşa yaşa
Adın yazılacak mücevher taşa
İzmir'in dağlarında oturdum kaldım
Şehit olanları deftere yazdım
Öksüz yavruları bağrıma bastım
Kader böyleymiş ey garip ana
Kanım feda olsun güzel vatana"
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.