Beni insanlardan soğutan çok ciddi yozlaşmalar var. Öyle basitleşti ki insan benliği ve ruhu, tanımlamalar da bir o kadar bayağı. Bu yozlaşmanın muhafazakar kesimde daha belirgin olması bilhassa daha üzücü. Yaşımız artık ilerledi diye mi daha çok dikkatimizi çekiyor bilemiyorum fakat insan zihnen ve ruhen robotlaşmaya başladı iyice. Birbiri gibi düşünen, giyinen ve hareket eden yığınla insan üstümüze üstümüze geliyor sanki. Herkes eşyadan, evcil bir hayvandan bahseder gibi bahsediyor insandan. İşin komiği, ortalama bir yaşa gelen çoğu kişi, bütün karakter analizlerini genellikle evlilik üzerinden yapmaya çalışıyor. Erkek dediğin şöyle olmalı, kadın dediğin böyle olmalı. Ümmetin kızı böyle olacak, ümmetin erkeği şöyle olacak. Zaten herkes profesör olduğu için bakın şöyle de olabilir diyemiyoruz kimseye. Herkes o kadar doğrusunu biliyor ki mevzuları bu kadar yanlış kimden, nereden çıkıyor vallahi idrak edemiyorum. Kendimi bir simülasyonda yaşıyormuş gibi hissediyorum çoğu zaman. Hasılı , kendinizi parçalasanız da nafile. Samimiyeti ve en önemlisi merhameti olmayan bir insanı binlerce teste de soksanız, binlerce analizden de geçirseniz tanıyamazsınız. Çünkü o yeri göğü titreten çalımlarınıza rağmen iki söze, bir tebessüme kanabilecek kadar zayıf varlıklarsınız. Çünkü her insan bambaşka bir toprağa , bambaşka bir iklime sahip kendi içinde. Sizin onun içinde papatyalar yetiştiğini düşünmeniz, size ayrık otları layık görene kadar sürebilir. Yarım yamalak psikoloji, eğreti aşkım kapışmak ilişki bilginizle ben insan sarrafıyım kibriniz alaşağı edebilir sizi. Dua edin ki; Allah merhameti kurumamış insanlara denk getirsin hepinizi.
·
81 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.