Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Bir Kalem Bir Kağıt Bir Sen
Ne tuhaf elime kalem kağıt almadan da seni yazıyorum, sadece seni. Öyle gün boyu sürüyor bu döngü. İmkânsız bir masal kurguluyorum zamanın çok ötesinde. Yemyeşil bir ormanda geçiyor bazen hikaye, bazen masmavi bir denizin kıyısında altın sarısı kumsalda oturmuş yeni yeni düşlere yelken açıyoruz. Bazen hiç bilmediğim bir yerde hiç görmediğim bir çay ocağında bir masa başında karşımda sen. Cemal Süreya'nın dediği gibi iki çay söylemişiz seninki koyu. Kelimeler tükenmiş, susmuşuz. Avucumuzun içine aldığımız çaylar ısıtıyor yüreğimizi, gözlerimiz muhabbetin en koyu halinde. Sonra bir masal daha bitiyor, birbirimize itiraf edemediğimiz en acı gerçeklerle yaşamak zorunda olduğumuzu anlıyoruz. Ne keşkeler ne de belkiler uğrak durağımız artık. Seni ne ilk yazışım ne de son. Masallar her zaman mutlu sonla bitmiyor. Öğreniyoruz... Büşra Akbaş
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.