Esrarengiz bir şekilde girilemeyen bir kasaba, Alamanya görmüş Türkler, köylüler, minibüs şoförleri ve tabi Yaşar Kemalin memleket kokan teşbihleri. Kitabı okurken Melek hanıma görmüyor olmama rağmen gözüm takıldı sürekli, ondaki Almanya dan gelmiş olmanın verdiği üsten bakış ama sanki hiç anadoludan çıkmamış gibi eleştirel dille herkesi yorumlaması, Yaşar Kemal ne de iyi süzmüş bu tiplemeyi... Tanıyormuş gibi hissettim bir çok kez. Aynı şekilde Zelihanın ismi gibi anadoludan ve saf oluşu, gözünden akan o yaşlar; çok güzel anlatıyor anadolu kadının bir portresini daha. Velhasıl kelam Yaşar Kemal yine ince bir kitaba Anadoluyu sığdırmış bir şekilde.
