Babam kumar düşkünü, annem kişilik sahibi... erdemli bir kadındı. Ancak, erdemli olmanın anneme olduğundan daha az haz verdiği başka bir kadın tanımadım. Kendi erdeminin boyunduruğu altına girmişti ve kendinden başlamak üzere herkese acı çektiriyordu. Elli yıllık ömrü boyunca bir kez bile dinlenmemiş, boş durmamıştı; karınca gibi (ama karıncalar için söyleyemeyeceğimiz biçimde) herhangi bir yarar söz konusu olmaksızın, sürekli uğraşmış, çabalamış, koşturmuştu... Durmak dinlenmek bilmeyen bir kurt gibi gece gündüz kemirmişti içini. Yalnızca bir kez sakin görmüştüm onu.Öldüğünün ertesi günü, tabutunda... Gerçi ona bakarken yüzünde sakin bir şaşkınlık varmış gibi de gelmemiş deği di bana; yarı açık dudakları, çökük yanakları, munis gözleri sanki şöyle diyordu:kıpırdamadan durmak meger ne kadar zor.
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.