gözyaşlarından yansıyan anılar
Sessizleşiyoruz.Susuyoruz ve dinliyoruz.Koşuyoruz soluk bile almadan.Arkamızda biri var mı bakmadan.Önümüzde yol var mı bakmadan.Uçurumdan düşmeye mecalimiz kalmadan.Yol çıkmaza varmadan,arkamızda biri olmadığını anlıyoruz.Varsa da görmezden gelmeyi daha çok tercih ediyoruz.Arkamızda biri varsa da bıçaklamayı umursamıyoruz.Bir şeyleri göze almışız ama göze aldığımız şeyin sonuçlarına katlanabilir miyiz bilmiyoruz. Açıyoruz temiz bir sayfa,satırlar diziyoruz.Silgimiz var mı bakmadan,kelimeler düzgün mü umursamadan.Ama yazdığımız şeyden eminiz.Yazının sonunu bilmesek de.
Sonra sayfayı katlıyoruz,kilitli bir çekmeceye koyuyoruz.Çekmecenin anahtarı var mı bilmeden.
Kafa karıştırmanın lüzumu yok.Kararlar alıyoruz.Her geçen gün bu kararların üstüne yenileri ekleniyor.Verdiğimiz kararların nereye varacağını bilmiyoruz.Yine de mutluyuz.Belkilerle döşüyoruz hayatımızı.Belki sonunda mutlu olurum,belki bana zarar vermez, belki;verdiğim karar "belki" değildir. Net olmayan şey kafamız,kararlarımız değil.Girdiğimiz sokakların önü açık.Onları çıkmaz yapan bizleriz.Şimdi gel bir sokağa daha girelim.Baktın çıkmaza gidiyor çıkmazın sokaklarını kıracak çekiç de senin elinde. Ama en önemlisi o yolu çıkmaz yapmamakta senin elinde.
·
70 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.