Mutluluk çabuk bayatlıyor , kederse hep taze kalıyor; bilmem neden... aslında... mutluluğa anlam kazandıran şey yakamızı bırakmayan kederler değil mi? İnsanın gördüğü, ne görmek istiyorsa o değil mi? Bir hikaye vardır Yunan mitolojisinde. Tanrılar; insanlar mutluluğu arasın , bu sayede kıymetli olsun diye saklamaya karar verirler. İçlerinden biri, göklerin en uzağına saklayalım, der. Diğeri, denizin en dibine... Derken öbürü de , ormanın en kuytusuna saklayalım, der. Sonunda bir başkası çıkar ve der ki: içlerine saklayalım. Oraya bakmak akıllarına gelmez .
Sayfa 211Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.