"Yarısı öldü ama en azından bir hikayeleri vardı." Acıttı
"Kitapların çoğundaki Katniss Everdeen ve Harry Potter 'dan, Hazel Grace Lancaster, Percy Jackson, Laura Jean Covey' den ve eskiden sevdiğim her YA kahramanından daha yaşlıyım. Ana karakterlerden daha yaşlıyım ve kesinlikle olağanüstü bir şey yapmadım. Yarısı öldü ama en azından bir hikayeleri vardı. Kaçışım 12 yaşındayken kahraman olamayacak kadar yaşlı olana kadar romanların sayfaları arasında mevcuttu. 12 yaşında hep 16 yaşında olmayı hayal ederdim çünkü ölümle savaşmak, büyü yapmak, yıldırım çakmak ve aşk mektupları göndermek harika görünmüyor muydu? Telefonum çok kuru, hatta bir sünger gibi kullanabilirsiniz. Kalbimi boş bir gözyaşı damlasıyla doldurabilirsiniz.17 yaşındayım ve zaten aynaya bakıyorum ve kırışıklıkların cildimi kırıştıracağı boş bir tuval görüyorum. Başarısız olmalıyım, çünkü ok ve yay atmayı hiç öğrenemedim.Hazel 'ın erkek arkadaşı bir ağaç gibi parlıyordu ama en azından aşkı hissetti. 17 yaşındayım. Neden zaten geri dönülemez olarak eksik hissediyorum? Karakterler genç yaşlarında donmuş ve kendimi eski, tozlu sayfalara katlanıyormuşum gibi hissediyorum. Şimdi görünmez miyim?
Artık ilginç değil miyim? Hala iyi yaşamayı öğreniyorum, ama kitaplardaki her şeyi özlüyorum.Yazarlar onları yaşlandırıyor mu, göründüklerinden daha yaşlı davranmalarını sağlıyor mu? Yoksa sadece geride ve yeniden düşünmek için çok mu geç kaldım?"
·
1 artı 1'leme
·346 görüntüleme
karakterlerin çoğu zaman sırf YA karakterleri oldukları için çocuk yaşlarda tasvir edildiğini düşünüyorum ben, eğer gidip de katnissi 23 falan yapsalardı hikayenin anlatımında karakterler daha derin ve karmaşık bir zihin yapısına sahip olurdu
Ay cidden tek ben böyle düşünüyorum saniyordum, bazen düşünce tarzları ve yaşadığı olaylara göre aşırı küçük kalıyor yaşları algımı yitiriyorum tamam distopyada falan bi tık daha küçültülebilir de aşırıya kaçıyorlar
Bir dertlendim şu an, çok sağ ol
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.