Hep ş iirlerimi g österebileceğim, o nları öve-cek yeg.lne bir insanla k arşılaşmanın hayalini kuruyordum.
Okusalar, ninem o nları a hlaksız, Edvin ise gülünç bulacak-t ı. Ölümü çok d üşünmeye b aşlamıştım
Ölmek istediğime kendimi inandırmış t ım ve annem bir gün ş ehre i ndiğinde, ekmek b ıçağını a lıp, atardaman bulma umuduyla b ileğimi kesmeye g iriştim. A ynı zamanda, k ahrolmuş annemin birazdan n asıl a ğlayarak cese-dimin üstüne a tılacağını d üşünüyor, h ıçkmklara b oğuluyor dum. Sonunda hala hafif izleri gözüken birkaç s ıynk o luştu, o kadar. Bu emniyetsiz, titrek dünyada tek tesellim, a şağıdaki gibi dizeler y azmaktı:
Eskiden genç, güzel ve mutluydum, E ğlence ve kahkaha dolu.
K ızaran gül y aprağı gibiydim.
Ama ş imdi y aşlıyım, unutuldum
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.