İnsanlarla ve insanlar için ortaklaşa ve birlikte yaşamaya ilişkin dinî gerçeği bir kenara atıp unutmuş olmamız nedeniyle sadece kendimiz için yaşayıp sadece kendimizle meşgul olduğumuzdan, biz istesek de istemesek de yavaş yavaş yalnız yaşayıp öleceğimiz, heyecanın yerini can sıkıntısı ve halsizlik, tefekkür ve duanın yerini ise hayat ve ölümün anlamsızlığına lanet okumanın alacağı bir umursamazlık dünyası yaratıyoruz.