“Ben önemsiz, herhangi bir insanım: Eski bir bankacı…”(s.11) Altmışında. “Salt kendimi ilgilendiren konularda inceden inceye düşünmeye -nasıl derler- kılı kırk yarmaya alışkın değilimdir pek.”(s.11) Solgun. “Evimi, karımı, kızımı bırakıp Dürnev Hanım’ın çatı arasındaki odasına yerleşeli on yıl oluyor.”(s.12) Yalnız. • Künyeden kopyala-yapıştır yapmayı sevmiyor olsam da YKY kıskandırırcasına yaptırıyor bunu: “İçini kaplamış yaşama bezginliğini -kendini oradan oraya atarak- dindirmeye çalışan bir adamın yalnızlık destanıdır Bir Solgun Adam” • İlk baskısı 1975 yılında yapılan ‘mansiyon’ ödüllü eseri. Şimdilerde yazılmış olsa sanıyorum atölyelerde ‘ders’ olarak okutulurdu. Okutuluyordur belki de. • Bir yalnızlık güzellemesi değil asla. Bir umutsuzluk vakası da değil. Yenilgiler(s.13), kalabalıklar(s.41), kırgınlıklar(s.43), yitip gidenler(s.46), gerçekler(s.52) ve yaşamaklar(s.124). Dahası. • Yaşama küskün, kırgın ölmüş bir yazarın romanı. Seveceksin.

Bir Solgun AdamSelçuk Baran · Yapı Kredi Yayınları · 2010831 okunma

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Adem Kara