Hayatta dışlananların, çoğunlukla hem yürekten hem bedenen acı çekenlerin derdini dert edinen öyküler. Bu öykülerde anaların gözü yaşlı hep. Çünkü ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar demişler. Bazılarının ise ne anası var ne babası. Bu kadar eleme ve kedere rağmen, arabeks bir tarafı yok öykülerin ilginç bir şekilde. Belki de bu yüzden okurken hikayelerin içine girebiliyor onlarla birlikte doğuştan eksik oldukları olguları arıyorsunuz karakterlerle birlikte. Bazen buluyorsunuz aranan sevgiyi, bazen de “yuvan olmasın hakikaten Adem”diye söyleniyorsunuz. En çok beğendiğim öykler: Evde Bekleyen Biri, Eve Hoş Geldin, Yuvan Olmasın Adem ve Tavuk Hanım öyküleri. Kaleminize sağlık Polat Özlüoğlu