19 Eylül'den beri tümenin kaybı 1000 kişiyi aşmıştı, kimse artık ayakta duracak halde ve iş yapabilir vaziyette değildi. İnce çarıklar askerlerin yara içindeki ayaklarından parça parça dökülüyordu. Buna rağmen yürüyüşe devam etmeklazıındı. Düşüp kalanlar soyguncu Araplara av oluyordu.Cephane kıtlığı gerçekten büyük bir dert yaratmıştı. Durum çok vahim gözüküyordu.