İlk defa gördüğümuz ortamlar ilginç ve çekici gelirdi, cazibesine kapildigimiz her şeyin aslında sesine, yüzüne görüntüsüne alıştığımız bir durma noktasi da elbette olurdu. Ama bu duygu ne zaman gelir
asla bilinmezdi.Yanı başımizda olup etrafimizi saran tüm varlık gün gelir, evimize çok yakın ağaçlarla bezeli park kadar coşkulu ve hayat doluyken birden oldukça sıradan gelmeye başlardı.Hedeflenen amaca en sonunda erişmenin ona ulaşırken çektiğimiz çileleri unutturdugu, sahibi olunan sağlığın,sevginin, aşkın değerini hakkıyla anlamamıza engel olacağı gerçeğine inanmak üzereydim....