Doğamızın iblisleri toplumdan uzak durmayı çoğunlukla sever; hiç kimse, kendine karşı, yalnız kişiden daha korunmasız değildir. Kişi nin kendini öylece toplumdan soyutlayabileceğini ve bir şekilde huzura yahut kemale erebileceğini ya da toplumdan kopabileceğini düşünmek bir hatadır. Çoğu zaman bunu yapmak uygunsuz, bencilce ve hatta korkakçadır. Kimi istisnalar dışında, toplumdan uzaklaşmanın yegane muteber biçimi geçici olanıdır.
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.