Bir peçeli baykuş, Hz. Süleyman’ın yanına geldi, selam verdi. Hz. Süleyman selamını aldı. Sonra aralarında şöyle bir konuşma geçti:
‘Ey baykuş, neden toprakta bitenden yemezsin?’
‘Hz. Adem topraktan çıkan şey sebebiyle cennetten çıkarıldı.’ dedi.
‘Niçin su içmezsin?’ diye sordu.
‘Çünkü Hz. Nuh kavmi suda boğuldu.’ dedi.
‘Neden imar edilmiş mamur yeri terk edip harabeleri mesken tutarsın?’
‘Harabeler Hz. Allah ‘in mirasıdır, bende Hz. Allah’ın mirasında otururum.’
‘Harabe üstüne konduğunda ne dersin?’
‘Burada yiyip içerek geçinenler hani nerededir?’ derim.
‘Ya imar edilmiş yer üzerinden geçsen ne dersin?’
‘Yazık Ademoğluna ki önünde nice güçlükler varken nasıl rahat uyumaktadır?’ derim.
‘Gündüzleri niçin çıkmazsın?’
‘Ademoğlunun kendisine ettiği zulmün çokluğundan…’ dedi.
‘Öterken ne dersin?’
‘Ey gafil, ahiret yolculuğun için azık hazırla! derim ve ‘Sübhane halıkun Nur’ diye zikrederim .’ dedi…
Bunun üzerine Hz. Süleyman (a.s.) Şöyle buyurdu:
‘Kuşlar içinde insanoğluna bu kadar güzel nasihat eden ve bundan daha şefkatli olanı yoktur.’”
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.