fena piskoloji bozar. bir de baş ucu kitabı olarak okudum kabuslar, kabuslar.. ama cidden Rampo'nun güçlü bir kalemi var. tam "hikaye artık ne kadar kötü olabilir ki? bir insan neden bunu yapsın? ya da bu kadarı da fazla ama." dediğimde bir ters köşeyle tüm gerginliğimi öylece suratıma vurdu. hikayelerin sonunda hızla bir duvara toslamış gibi hissettim. hem de her seferinde. kitabı okurken yüz ifadem, hislerim ve düşüncelerim karıştı karıştı ve öylesine yükseldi ki.. ardından sona geldiğimde rahatlamam için kendime biraz vakit ayırmam gerekti.
okuyun ama ruh haliniz iyiyken çünkü zaten ruh halinizi yerle bir edecek.