"İnsan beyni mi bu?" diye sordu Ebony.
Başımı kaldırıp ona baktım. Dudaklarını büzmüş, aşağı doğru gülümsüyordu. Haritaya baktım. Beyin değildi tabii ki, haritaydı. Nehirleri, otobanları, kavşakları göremiyor muydu? Ama neden beyne benzettiğini anlayabiliyordum: Bütün yollar, eğri nöronlar gibi, duyguları bir yerden diğerine taşıyıp şehri canlandırıyorlardı. İşleyen bir beyin, herkesin otobandan bir yerden diğerine gidebildiği haritalara benziyordu herhalde. Tıkanıklık yaşayanlar, çalışmayan beyinlerdi; çıkmaz sokakları olanlar, benimki gibi tadilatta olanlar.
Sayfa 292Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.