on yedi yaşındaydım. ihtiyar babamın çalışacak gücü olmadığından evin bütün yükü benim omuzlarımdaydı. o günlerde halamın oğlu köyü aramış ve bana türkiyeye gelmemi söylemişti. kurduğu cümleyi hiç unutmuyorum: 'belki senin bir hayatın olmayacak ama ailenin karnı doyabilecek.' demişti. o gece düşünüp sabah kararımı verdim. bir hafta sonra göç yoluna çıktım ve yirmi iki gün boyunca türkiyeye doğru yürüdüm. altmış iki saat hiç uyumadan yürüdüğüm oldu. istanbula vardığımda kuzenim bir iş buldu ama paramı alamadım.
Sayfa 81
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.