Jehan Barbur ile nereye gideceğini bilmeden o an karar verilmiş tüm kararların yolda alınacağı bir yolculuktu. Bir sürü insan tanıdım bizim ünlü olarak nitelendirdiğimiz insanların babalarıyla olan ilişkileri.. Onların hayatlarında ki " BABA " figürünü gördüm, okudum, dinledim. Bambaşka bir şeydi benim için tarifi imkansız bir yolculuktu... Ne demekti ki baba? Neydi hayatımızda ki rolü? Bir biblo, obje ya da vazgeçemediğimiz bir varlık... bir sürü soruya bir sürü farklı cevap aldım aslında.. Küçüklüğümden beri severim başka kapıların arkasında insanların neler yaşadığını ve sanırdım ki her farklı kapı birçok güzel anı... Ama öğrendim ki anıların güzel olması için farklı kapılara ihtiyacı yokmuş. Güzel insanlara ve birde güzel bakış açısına ihtiyacı varmış. Çünkü babalarını dinlediğimiz bu insanların hayatlarının çoğu buhranlı döneme denk geliyor ve nasıl bakarsa öyle şekilleniyor hayatları. Ve şekillenen bu hayatların ham maddesinde babalarıyla olan ilişkileri yatıyor. Tabi o zamanların insanları daha Cemal Süreyyalar Aziz Nesinler Ahmet Arifler kendini geliştirmiş bir şekilde bir yerlere gelebilmiş insanlar çok daha entellektüel, çok daha çok... Şu da var ki yaşadığın dönemi eleştirmek insana pek de bir şey katmıyor. Evet o dönemden çıkan şairler, yazarlar, ses sanatçıları, heykeltıraşlar, oyuncular çok değerli çok hoş fakat onlar da bu durumda bu gelişmişlikte olabilmek, kendilerini geliştirebilmek için sınırlarını aşıp bir şeylere göğüs germişler. Tabii ki çevrelerinden dolayı şanslı olanlar var evet ama bir şeylere kızıp hırslanıp yeniden başlamak, doğduğun , büyüdüğün şehirden çıkmak büyük cesaret ister. Var olabilmke bir şekilde büyük cesaret ister ne de olsa bu ışıltılı hayatı onlar seçmedi... Kimse seçmedi (: Vee evet ben yine konu çok dağıttım. Hiçbir ebeveyn çocuk için mükemmel değildir. daha doğrusu kimse mükemmel değildir. Bunu içten içe herkes biliyor fakat kabullenip hayata geçirilmesi o kadar da kolay olmuyor bazen. Kimine göre önemli bir figür baba kimine göre olmasa da olur denebilecek seviyede.. kimi büyüdüğü zaman vay be neler katmış bana diyor kimi aldığı olumsuz yönlerden yakınıyor ama gelin görün ki hepimizin bir şekilde varoluşu o anne ve baba olduğu için hayatımızda nereye koyarsak koyalım varlıklarını değiştiremiyoruz. İçimizdeki boşluklarla varız ve bir yerde bizi biz yapan şeyler bazen de boşluklarımızdır. Yeri hiçbir zaman dolmayacak olanlar.. İyisiyle kötüsüyle.. Hepimiz kısacık bir hayatın tek nefeslik yolcularıyız bunun farkında olarak yaşamalı ve bol bol okumalıyız ;) Kitapla Kalın...

Baba ÖykülerJehan Barbur · Ot Kitap · 2016233 okunma

··

1 artı 1'leme

·

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.