Dünyada herkes tek tabancaydı aslında. İnsan Gavrilaların, Mitkaların ve Suskunların harcanıp feda edilebilir olduklarını ne kadar erken kabullenirse o kadar iyiydi. Birinin dilsiz olmasının bir önemi yoktu, neticede kimse birbirinin söylediğini anlamıyordu ki! İnsanlar birbirleriyle çatışabilir, sevişebilir, kucaklaşabilir, birbirini hor görebilirdi ama sonunda yalnızca kendisini tanır bilirdi.
Sayfa 243Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.