Hem ölen hem geride kalan için Tanrı'ya inanıp onun varlığına sığınmak her zaman rahatlatıcı bir duygu olmuştu... Ölenler, kendileri gittikten sonra Tanrı'nın evlatlarını koruyup kollayacağını düşünerek teselli bulurken kalanlar da sevdiklerinin mezara girdikleri anda onları Tanrı'nın karşılayacağına inanarak rahatlarlardı. Tanrı, kullarının dualarına kulak verip işledikleri sevapların çetelesini tutamayacak kadar meşgul olsa bile onlar Tanrı'yı bir an bile akıllarından çıkarmadan sürdürürlerdi yaşamlarını.
Sayfa 201Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.