126 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
1 saatte okudu
·
142 görüntüleme
Bitkiler intihar eder mi? Hayvanlar umutsuzluktan ölür mü? Onlar ya işler ya yok olurlar. Sen belki de evrimin zayıf halkası, kaza sonucu ortaya çıkmış bir iziydin. Bir daha canlanmamaya yazgılı, geçici bir anomaliydin.
İç sıkıntısı diş gösterdiğinde ya da acımasız bir aynada yaşamlarının saçma taraflarıyla yüz yüze geldiklerinde, seni anımsıyor, varoluş acısını bir daha varolmama kaygısına yeğ tutuyorlar. Senin artık görmediğin şeylere bakıyorlar. Senin artık duymadığın şeyleri dinliyorlar. Senin artık söylemediğin şarkıları tutturuyorlar. Basit şeylerin verdiği sevinç onlara senin üzücü anının ışığında görünüyor. Daha önce görmez oldukları günü, kendi gecenden beri aydınlatan o kara ama yoğun ışıksın onlar için.
Kendine karşı çok sert davranırdın, oysa başkalarına hep sabırla, hoşgörüyle yaklaşırdın.
İntihar ederek, geçmişini karartmış, geleceğini ortadan kaldırmıştın.
Beni üzgün değil, ağırbaşlı kılıyorsun. Yola gelmez hoppalığıma zarar veriyorsun. Aşırı düşüncesizce davranıp da, nedendir bilmem, yüzün gözümün önüne gelince, çevremdeki insanlara önem vermeye başlıyorum yeniden. Birtakım şeylere değer verir oluyorum, pek huyum değildir oysa. Senin yerine, senin artık bilmediğin şeyden yararlanıyorum. Ölerek, beni daha canlı kıldın.
Sen öldükten sonra, oradaki gülümsemenin, benim gördüğüm son gülümsemenin bir alay mı, yoksa tersine, kısa bir süre sonra şu dünyanın hazlarından bir daha yararlanamayacağını bilen birinin sergilediği bir güleryüz mü olduğunu düşündüm sık sık. O hazları bırakacağına yerinmiyor, ama hâlâ onlardan tat alabildiğine de üzülmüyordun.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.