Sabahın marurluğu gözlerini mi mahmurlaştırdı.Her sabah baktığın gözlerim, senin gözlerini görüyorsa ruhumda...
Kısa kısa iç çekişlerle musluğu açtı.Yüzünde suyun ahenkle süzülüşünü izledi.
Evet dedi tamam işte...senin büyük gözlerin yerde mi, hava da mı ben de mi?
İçindeki buhranlı aşkı düşünmeye başladı.
O kadar saklı kalmaya bıraktığı duygularını hizmetlisinin hissetmesi, fakat bu kadar her şeyi görmesi, onu hazımsız bir hale getiriyordu.
Ya seviyordu ya da nefret ediyordu.
Yüzünde başka bir yüzün sevimli bakışkarını hissetti.Hayalinin önünde bağdaç kurmuş oturuşunu ya da...
Sustu... İçinde hapsolmuş duygularını anlamaya çalıştı.
Sen benim en büyük nefretimsin dedi fakat fakat o narin kalbin bırakılamaz bir serap gibi önümde.Gitmen hep gelmelerimde...
Mahrur bakışları sakin ve net bir hal aldı.
Kafasını dikleştirdi ve hizmetlisi Mualla hanıma seslendi.
__Mualla hanım montumu getirin lütfen...
Dışarı çıkacağım ve sonra dedi iç sesi
BANA SEN KENDİMİ HATIRLATTIN...
Erva Betül KAPICIOGLU #2018