bugün bu kitabı okudum, senin adın geçiyordu... istemeden içine girdim kitabın. sen gibiydi adını taşıyan karakter. görmediğim bakışlarıyla, duymadığım sesiyle sen gibiydi... yutkunamadım bile okurken. ağladım, içime içime ağladım da duymadın yine... sana olan aşkımı da duymamıştın zaten! anlamaz kimse, inanmaz hiçbir arkadaşım bunu yazanın ben olduğuma da işte! aşk bu değil mi, olmadığımız kişiye dönüşürken bile sevebilmek... sen... sana ait her bir şeyi...
