"Chinaski!"
"Evet?"
"Buraya gel. Bu benim dostum. Carson Gentry. Bay Gentry de bir yazar. Yazmakla çok ilgili. Senin bir yazar olduğunu söyleyince seni tanımak istedi. Bir mahzuru yok değil mi?"
"Mahzuru yok."
İkisi de karşımda oturmuş, purolarını tüttürüp bana bakıyorlardı. Birkaç dakika geçti. Duman çektiler, duman üflediler, bana baktılar.
"Gidebilir miyim şimdi" diye sordum.
"Olur," dedi patronum.