Sevgi kalbin oksijenidir. Bizim hikayemiz sevgisizliğin dayatıldığı, şüphelerin tek delil kabul edildiği bir çağda başladı. Nasıl ki her çiçeğin açacağı vakit takdir-i ilahidir her insanın da çiçek açtığı kalp onun toprağıdır. O toprakta bir damla suya muhtaç sevgiler filizlenmeye başlardı. Kararan kalpler vardı her hatada yeniden büyüyen. Her yanlış bir nakış sözünün hiçbir nakışa benzemeyen tablosunu serdiler önümüze. Bu güzeldir dediler. Ama henüz güzel nedir bilmeyenler güzeli istediler.
Senin tahminlerinin doğru çıktığı, ıhlamurların çiçek açtığı zamanda biz en güzel hikayemize başladık. Yüreğimiz Süleymaniye'nin rüzgarında ferahlarken ben seni seyrediyordum her şey o an yeniden başlıyordu. Zamanı durduramıyorduk fakat en güzel hatıralarımızı o vaktin bir lahzasına işlemiştik. Yine de biz nasibimize düşeni almaktan gayri razı olunmuş iki kalple koskocaman alemde küçücük şehirlerimize yol alıyorduk.
🤍En sonunda o zarfı verdiğin istasyon hasret kelimesinin gözlerimize memleket kadar düşmesiydi. Hikayelerimiz hikayemiz oldu.(B) 
Furkan Özdemir
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.