Niye inanmadığımız şeyleri savunmak zorunda bırakılıyoruz, niye yapmak zorundayız ve niye bu kadar anlaşılmıyoruz? Evet anlaşılmamak, insan için en korkunç şey bu olabilir. Anlaşılmamak.. Hem de bir kişide bile. Anlaşılma duygusunu tadamamak. Ya da şöyle söyleyeyim bir kişide tatmak ama keşke tatmasaydım demek. Birinin iyi gelmesi ama aslında onunda diğer o yabancılar gibi olduğunu hatta daha acımasız olduğunu fark etmek. Anlatmak.. Anlamayacaklarını bile bile anlatmak. Bu duyguyu hiç yaşadınız mı? Duymasını isteyip kulağına bağırdığınız insanlar oldu mu ve sizi duydular mı? Siz duymamasına rağmen devam ettiniz mi? Bağırırken anlaşılmadığınız için hıçkıra hıçkıra ağladınız oldu mu? Ve sonra susmayı beklediniz mi? Hak etmediklerinizi yaşamayı kabul ettiniz mi? Etmek zorunda kaldınız mı? Anlaşılmak büyük nimettir kaybetmeyen ya da hiç tersini tatmayan bu dediklerimi anlayamaz. Anlaşılmasını da beklemez bunları yazan, hayatı boyunca anlaşılmamış o kişi.
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.