Yazın usulca çekildiği sahilleri, ters çevrildiği için yüzü asılan tahta sandalyeleri, yalnızlığa katlanan plaj şemsiyelerini, bir şişenin üstünde usulca terleyen su damlasını, hafif üzüntülü yaz şarkılarını, hafif kederli yaz aşklarını, hafif solgun yaz akşamlarını, kumlarda bırakılan mavi ruhları, yazlıkların sıkılanan kapılarını, giden otomobillerin arkasından bakakalan yazlık kedilerin hüznünü, yollara bırakılmış köpeklerin kederini, bağında unutulmuş son bir üzüm salkımının yalnızlığını ve nedense bu yazın çok çabuk geçtiğini ve nedense yeni yazların geçen yazlar gibi olmadığını, olmayacağını, o yazların geçtiğini, aslında "geçen yaz" diye bir şeyin hiç olmadığını... söylemek neye yarar? Artık: Yaz bitti!
Sayfa 159Kitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.