Yine Bir gün Türkler Çölde katlediliyor...
Bütün gün arkamızda endişeyle çömelmiş olan Ermeniler ise şimdi kalkıp biçaklarını çekmişler ve ileri atlirken birbirlerine Türkçe uluyorlardı.
Burası ile Kerek arasındaki derinlikleri, Hesa vadisini, kırık, sarp
patikaları, çalılıkları, yolun darlıklarını ve çukurlarını düşündüm, Bu bir katliam olacaktı ve düşman için üzülüp ağlamam gerekirdi; ama savaşın öfkesi ve yorgunluğundan zihnim O korkunç yere inip geceyi onları kurtararak geçirmeyi umursamayacak kadar yorgundu.
Verdiğim savaş kararıyla, alt yüz adamımızdan yirmi ya ya da da otuzunu
öldürmüştüm ve yaralılar belki de bu sayinın üç katıydi. Bu bin kadar
zavallı Türk'ün yok edilmesi savaşın sonucunu etkilemeyeceği için, Gücümüzün altıda biri sözlü bir zafere harcanmıştı. Sonunda iki dağ obüsü (Skoda topları, bizim için çok yararl), yirmi yedi makineli tüfek, iki yüz at ve katır, iki yüz elli esir ele geçirmistik. Adamların söylediğine gore sadece elli kişi bitkin bir halde demiryoluna geri dönebilmişti. Yoldaki Araplar onlara karşı ayaklanmış ve kaçarken onları alçakça vurmuşlar. Bizimkiler takibi çabucak braktılar,
çünkü yorgun, bitkin ve açtılar, üstelik hava da bayağı soğuktu.
Geri döndüğümüzde kar yağmaya başladı. Ancak çok geç ve son
bir çabayla yaralı adamlarımızı içeri alabildik. Türk yarallar yerlerde
yatıyordu ve ertesi gün hayatlarını kaybettiler...
Sayfa 221Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.