''Marie, farz et ki, iki itfaiyeci küçük bir yangını söndürmek üzere ormana girdiler.Sonra işlerini bitirip bir nehir kenarına vardıklarında birinin yüzü tümüyle siyaha bulanmışken diğerinin yüzü tertemizdir.Sorum şu: Bu ikisinden hangisi yüzünü yıkayacaktır sence ?''
''Aptalca bir soru bu.Elbette yüzü kirli olan.''
''Hayır,yüzü kirli olan diğerine bakacak ve kendi yüzünün de onunki gibi olduğunu sanacak.Ve tersine yüzü temiz olan da yüzü kir içinde olan meslektaşını görüp kendi kendine : Ben de kirlenmiş olmalıyım.En iyisi yıkanayım, diyecektir.''
''Ne anlatmaya çalışıyorsun ?''
''Demek istiyorum ki, hastanede geçirdiğim süre içinde, sevdiğim kadınlarda hep kendimi aradığımı anladım.Onların sevgi dolu, tertemiz yüzlerine bakıyor ve o yüzlerde kendi yüzümün yansımasını görüyordum.Onlar, diğer yandan bana bakıyorlar ve yüzündeki kiri görüyorlardı ;ne kadar akıllı ya da ne kadar özgüvenli olurlarsa olsunlar, kendi yansımalarını bende görmeyi bırakıp olduklarından çok daha kötü olduklarını düşündüler.Lütfen, bunun sana olmasına izin verme.''
Paulo Coelho (Zahir)
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.