Karanlıkçılık, fanatizm ve boş inanç bana dehşet verir. Nihilizm ve bezginlikten de hoşlanmam. Maneviyat, köktencilere terk edilemeyecek kadar önemli bir şeydir. Hoşgörü ise kayıtsızlık ya da gevşeklikle karıştırılamayacak kadar değerlidir. En kötüsü, kendimizi –destekledikleri din hangisi olursa olsun- kimilerinin fanatizmiyle ötekilerin nihilizmi arasındaki öldürücü karşılaşmaya hapsetmek olur. En iyisi, onları birbirine karıştırmadan ve her iki tarafın da hatalarına düşmeden hepsine karşı mücadele etmektir. Bu mücadelenin adı laikliktir. Ateistlere düşen, bununla uyumlu bir maneviyat geliştirmektir.