Özünden uzaklaşan iblisle arkadaş olur. İblisle arkadaş olan balçığa saplanır. Balçığa saplanan ne kadar saf su ile arınmaya çalışsa da nafiledir. Özüyle mesafe koyan sevdikleriyle de mesafeli olur. Sevdiklerini kaybeden aslında kendini ve insanlığını kaybetmiştir. Kendini bulmak için arayışta olmalı. Ararken doğru yerde, doğru zamanda, doğru kişilerde aramalı. En önemlisi özünde aramalı. Nerde hata yaptığını, nerde yanlış yaptığını bulmalıdır. Bunu fark ettiğinde bir başlangıç yapabilir. Yavaş yavaş balçıktan kurtulmuş olur. Ancak azimle, sabırla ve kesin bir kararla olmalı her bir adım. Mehmet de tam da böyle bir durumla başbaşa. Bir zamanlar çok iyi biri iken dünya sevgisi onu özünden uzaklaştırdı. Din görevlisi olmasına rağmen iyilikten, saygıdan, sevgiden, merhamettten, şefkattan ırak kötülüğe yakın biri olur. Başta ailesini sonra arkadaşlarını ve hatta hayvanları kırıp döken biri oluyor. Kendisi dahi bu durumundan rahatsız olmasına rağmen bir türlü kurtuluşa eremiyor. Ta ki kendi özüyle, vicdanıyla hesaplaşana dek. Aslında vicdanıyla değil, vicdanın sesiyle kendini hesaba çekiyor. Kendini kaybettiği yerde bulmaya adım atıyor sabır ve azimle. Buluyor mu dersiniz ? Bilmem... Siz olsanız onun yerinde ne yapardınız? Öyle değil miyiz? Bence tam da böyle bir durumda oluyoruz. Oluyoruz ve arayış için kimi zaman adım atmıyoruz. Aslında insanın kendi özünde olması kadar makbul bir şey yoktur. Doğruluk nerde diye sorsam belki az kişi cevap verir. Şunu unutmamak gerekir ki doğruluk Allah'ın ipidir. İpi de kitabı Kur-an'ı Kerim'dir. Bakın Al-i İmrân suresi 103. ayette ne diyor: "Hep birlikte Allah'ın ipine sımsıkı sarılın. Dağılıp ayrılmayın. Allah'ın üzerinizdeki nimetleri hatırlayın." O vakit Kitapsız kalmayalım.

KitapsızŞale Köse · Artshop Yayıncılık · 202410 okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.