Burada yargıç kürsüsünde oturan adalet değildir; burada kararı veren ise merhamet hiç değildir: yaşamdır yalnızca, karanlık, sürükleyen, doymazcasına kendi kendini arzulayan o güçtür kararı veren. Onun kararı her zaman acımasız, her zaman adaletsizdir, çünkü asla katıksız bir bilgi pınarından kaynamış değildir; ama çoğu durumda karar, adaletin vereceği bir karar gibi verilir. "Çünkü ortaya çıkan her şey, yok olmaya değerdir. Bu yüzden, hiçbir şeyin ortaya çıkmaması daha iyi olurdu." Yaşayabilmek ve yaşamanın ve adaletsiz olmanın nasıl da bir ve aynı şey olduğunu unutmak için çok fazla kuvvet sarf etmek gerekir.
Sayfa 26Kitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.