Hayatımızda mutsuz ve karamsar olduğumuz birçok ana şahit oluyorduk. Mesela sen, şu an nerede, ne yapıyorsun acaba… İşini kaybedenler, sevgilisinden ayrılanlar, yakınlarını son yolculuğuna uğurlayanlar, sağlık problemleriyle mücadele edenler, çok kötü şartlarda doğup büyüyenler… Adalet arıyorsak bu dünya bize göre değildi. Mutsuzluktan kaçmak da mutluluğa ulaşan bir yol değildi. Mutlu olabilmek için mutsuzluğu da yaşayıp gerçeklerimizi ve değiştiremeyeceğimiz şeyleri kabullenmemiz gerekiyordu. Yoksa bu iki kavram arasındaki farkı nasıl bilebilirdik ki? Hayatı baktığımız gibi görüyorduk. Düşündüğümüz gibi… Ancak düşüncelerimizi değiştirebildiğimizde, farklı bir ruh haline sahip olabilirdik. Dolayısıyla yaşadığımız hayatı da değiştirebilirdik. Aslında ruhumuz kendi kendini iyileştirebilmek için ne yapması gerektiğini biliyordu. Asıl sorun beynimizi susturmaktı. Asıl savaş, düşündüklerimiz ile hissettiklerimiz arasındaydı. Büyük buhranın sebebi buydu.
Sayfa 267Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.