Madame Bovary'i düşünüyorum. Kadın bütün arzularını doruk noktasına kadar takip etti. Okurken "ohaaa" dediğim sayfalarda, onu haklı çıkarmaya azmeden satırlar insanı psikolojik bir savaşa itiyor. Dünya denen handa arzuları için her şeyi riski alarak yaşadı. Yalnızca sevilmek arzusunun tatmini için hülyalarını kocası dahil başka erkeklerde vücuda getirmek adına gösterdiği özveri insana "vay babasını satayım" dedirten cinsten. Onu hastalanıp yatağa düşüren konular bile hazlarından mahrum kaldığı vakitlerdi. Hayatı boyunca büyük bir şehvetle sevmiş ve bir çok erkek tarafından da sevilmiş olan Emma Bovary "bu kadınsa ben neyim" dedirtti bana. Kitap bir kadının duygusal dünyasını ve onun gözünden de yaşadığı toplumun inkar edilmeye çalışılan gerçekliğini anlatıyor. "Eskiden ar-namus vardı. Kadınlar ve erkekler sadık, insanlar birbirine karşı dürüst ve iyi niyetliydi" diye anlatan büyüklerime katiyen inanmadığım için işittiğim azarlarla da bir defa daha gurur duyuyor çaktırmada "nanik" yapıyorum. Zira Gustave Flaubert'in ilk romanı olan Madame Bovary 1857 yılında yayımlanmış ve toplumun ahlaki ve dini duygularına hakaret ettiği gerekçesiyle de yasaklanmış. Dünya nimetlerini dibine kadar sıyırıp nihayetinde kendi öleceği zamana bile kendisi karar vererek intihar eden bu hanımefendiyi okuduktan sonra kitabı kapatırken onun ruhunu düşünüp derin bir iç geçirmek yerine ben ne yaptım bilin bakalım? Evet, kitap boyunca Madame Bovary'nin kızı Berthe'yi düşündüm. Kitabın sonuna kadar da onun akıbeti için sızlanıp merakla bekledim. Çünkü anayım ben anaaaa! Garibim yaaa.

Madame BovaryGustave Flaubert · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201933bin okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.