Yalnızlığı yaşamak
ve
Yanızlığı yazmak..
Yalnızlığa güzelleme yapılabilir..
Yalnızlığa övme ya da sövme de yapılabilir..
Bakış açışı ve yaşanmışlıklar, çevresel etkenler yalnızlığa giydirilen libasları değiştirip farklı imajlar verebilir.
Yalnızlık kelimesi yalnız değil elbet. Yalnızlığın sıfatları var. Yalnızlık kimine göre çirkin de olabilir, kimine göre bilhassa tercih edilen güzellik de olabilir.. Kimine göre korku da olabilir, kimine göre güçlenme ve kahramanlaşma da olabilir... Ve bunlar çoğaltılabilir.
Ancak ben sahte, kuru, ruhsuz, anlamsız kalabalıklardansa, asil yalnızlığı tercih ederim. Benim için asil yalnızlık; başı karlı, etekleri baharlı yüce ve vakur bir dağ misalidir, derim. Kendi içinde kendine has muhteşem bir kalabalığı vardır.. Ormanları, ırmakları, çiçekleri böcekleri, binbir desenleri, çoklu dilleri, yeryüzüne inmemiş göklü renkleri vardır dağ misali olan o asil yalnızlığın. Özel bir hür hayatın ışığını barındırır hüviyetinde. . Kendine münhasır bir kalabalıktır o yalnızlık.. keşfedebilene, idrak edebilene,, bilene.. Dışardaki kalabalıklar da yalnızlığın cemidir zaten. Gerçekte sen yalnızsın, ben yalnızım, o yalnız hepimiz yalnızız.. Birbirimize yakın duruşumuz ya da birlikte duruşlarımız kalabalık gösterdi bizi. Bu da geçiciydi ve geçti gitti. Ol sebebten yalnız yaşıyor ve yalnız ölüyoruz....✍🏻
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.