Çocuk özerkleştikçe anne kendini terk edilmiş hisseder. Oysa her şey yolundadır, çocuk normal olarak büyüyordur. Çocuk kendisini şu ikisi arasında sıkışmış hisseder: Bir tarafta annesinin sevgisi, öbür tarafta kendi hayatı. Kendi yoluna giderse annesinin sevgisini kaybedecektir. Annesini kırmak istemez, çünkü annesi onun için çok şey yapmıştır. Kendi yoluna gidip annesini küstürse, suçluluk duygusuna gömülür.