Persona hem kalın hem de küçük puntoluydu. Akıcılığı olmasına rağmen yavaş ilerliyormuşum gibi hissettim. 100leri geçtikten sonra ise olaylar daha da heyecanlılaştı. Bir an önce ilerleyip notları yazan kişiyi öğrenmek istedim. Feray’ın yakın arkadaşı Afra tam bir çapkın ve girişken en yaşın arkadaş klişesiydi. Kıza bir türlü ısınamadım. Sanki bilmeden veya bilerek Feray’a ihanet edeceği hissi peşimi bırakmadı. Örneklerini görmedik değil Afra’ya karşı hep bir tetikteydim Kitapta sanat tarihine veya psikolojiye dair birçok ilginç anektod vardı. İki konu da ilgimi çektiği için bazıları hoşuma gitti ama bazıları ise mesaj vermek amacıyla yazılmış gibi duruyordu. Bu kısımlarda hem anlatım daha didaktikti hem de akıcılık azalmıştı. Örnek vermem gerekirse 23 yaşındaki bir kız yaşlı teyzelerin onun hala neden evlenmediğini sorguladığını söylüyor. Hem toplum her geçen gün değişiyor hem de akrabası olmayan ve üst düzey çevrede yaşayan zengin bir kızın bu tarz muhabbetlere maruz kalabileceği bir ortam görmediğimiz için de hikayeye uymuyor. Çok önemli mi? Tabi ki değil ama okurken içinden “kızım sen de yanii” dedim Detay vermek istemiyorum ama Feray’ın yaşadıkları onu çok etkilemişti. Hafızasındaki boşlukları doldurduktan sonra ne olacak, gerçekleri onu daha da yaralayacak mı merak ediyorum. Hector desen ayrı bir bilinmez. İyi hoş ama derin devlet gibi bir adamdı. İkinci kitapta bakalım neler olacak

Persona: KaranlıkAsena Nişikli · Pukka Yayınları · 0138 okunma

·

61 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Whocanread