okudukları, büyücü kadının çoban şiiriydi, Asinius Pollio'nun arzusu ve siparişi üzerine kaleme alınan şiirdi; eğer Plotia'ya ait düşüncelerinden, kadına yönelik özleminden ve şehvetinden destek bulmasaydı o şiiri asla o kadar iyi yazamazdı; onca güzel kaleme alabilmesinin nedeni, eşiği terk edip mutlak bir birlikteliğin gerçekleşeceği geceyi yaşama mutluluğuna asla eremeyeceğini daha en baştan biliyor olmasıydı; evet, kaçma arzusu o zamandan beri içinde filizlendiğinden, şiiri kadına okumak zorunda kalmıştı ve hem korkusunda hem de umudunda haklı çıkmıştı, şiir, ayrılığa dönüşmüştü. Ve aynı ayrılık, daha sonra tekrar ve daha geç bir zamanda ve çok daha devasa boyutlarda Aeneas tarafından yaşanacaktı; Aeneas, şiirdeki o esrarlı, kaderi andıran zorlamanın etkisiyle ve kaçmakta olan gemilerle dönüşü olmayan bir yola girip Dido'yu terk edecekti; onunla yatmaktan, avlanmaktan sonsuza kadar feragat edecekti; kendisi için gerçekliğin tatlı gölgesi, şehvetin tatlı gölgesi olmuş olan kadından sonsuza kadar ayrılacaktı, fırtınaların altındaki gece mağaralarının derinliklerinde gizlenen aşktan sonsuza kadar ayrılacaktı.
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.