Hasta toplumlar, bir anda virüs bulaşmış gibi ortaya çıkmazlar. Daha doğrusu bu toplum mevhum için yeterli bir açıklama değildir. Burada hastalık dediğimiz şey, duygu ve düşünce dünyasındaki hezeyanın kolektif hale gelmesidir. Kuşkusuz en belirgin göstergesi duygularda uçlaşma ve düşünce sefaleti ile kendini gösterir. Bu tür toplumlarda genelikle sürü psikolojisi hakimdir. Hep aynı güzergahı takip eden ve korkunç bir linç anlayış hakimdir. Biri veya birinin hafif dürtmesi sonucu her türlü gözü karalığı yapabilirler. Bu yüzde, olay ve olguları neden - sonuç bağlamında irdeleme gibi ihtiyaç duymazlar. Onlar için hep genel kabul ve retler vardır. Bencilik en büyük özelikleri ve empati diye bir duyguya yabancıdırlar.
Kuşkusuz bu hastalığın temel nedenine baktığımızda kökü genelikle uzak bir geçmişe dayanır. En basit haliyle bir iktidar tekelin hakimiyeti ile kurgulanmıştır. Bu kurgu tüm insani ihtiyaçlar gözeterek senaryo haline getirip büyük değerler adı altında topluma içselleştirmişlerdir. Bu kim zaman bir düşüncü, kim zaman inanç, kimi zamanda daha maddi şeyler biçimde zühür etmiştir.
Bu anlamda toplumda farklı düşüncenin yeri yoktur. Ya aynı düşüneceksin yada sesini çıkartmasın gibi bir faşizanlık hakimdir. oysa biraz düşünebilseydiler ne kadar aptalca davrandıklarını göreceklerdir. Ama bu tür toplum ve şahıslarda düşünmek çok külfetli gelmektedir. Bu yüzde hastalanmamak için biraz daha düşünmek, düşünmek, düşünmek...