Gözlerimi kısarak sabahın ilk ışıklarına baktım. Birisi güneşi yerden alıp yine gökyüzüne iliştirmişti ama her gün bir önceki günden daha alçakta duruyordu. Tıpkı kim olduğunuzu ancak şöyle böyle bilen ihmalkar bir ebeveyn gibiydi. Yokluğunun insanları nasıl değiştirdiğini asla görmüyordu. Karanlıkta nasıl da farklı olduğumuzu.
Sayfa 6Kitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.