Neşesi çalınmış bir yerdi bu dünya artık… Biz, insanoğlu, mavi hayaller ile kırmızı gerçeklik arasına sıkışmış; “Bir” ve “Bütün”ü morda yani dengede görememiş, kendini tanıyamamışlar olarak sonsuz bir döngüdeydik! Yaşamlarımızın kontrolü bizim ellerimizden çoktan kayıp gitmişti…
Denildiği gibi: “Öküzün dünyası sürdüğü tarla kadardı…”